οχ

(I)

επιφών. βλ. ωχ.

————————

(II)

(πρόθεση) (ποιητ. τ.) από («κατεβαίνει... οχ το βουνό», Σολωμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Ιδιωματική πρόθ. που προήλθε από την πρόθ. ἐκ, κατά νεώτερη διαλεκτική εξέλιξη (ἐκ > ὀκ> ὀχ)].